عصبانی - ما دو نفر

هرگاه مرد با ایمان برادر خود را خشمگین ساخت ، میان خود و او جدائى انداخت . [ گویند : حشمه و أحشمه ، چون او را بخشم آورد . و گفته‏اند شرمگین شدن و خشم آوردن را براى او خواست . و آن گاه جدائى اوست ] . [ و اکنون هنگام آن است که گزیده‏هاى سخن امیر مؤمنان علیه السّلام را پایان دهیم ، حالى که خداى سبحان را بر این منّت که نهاد و توفیقى که به ما داد سپاس مى‏گوییم . که آنچه پراکنده بود فراهم کردیم و آنچه دور مى‏نمود نزدیک آوردیم . و چنانکه در آغاز بر عهده نهادیم بر آنیم که برگهاى سفید در پایان هر باب بنهیم تا آنچه از دست شده و به دست آریم در آن برگها بگذاریم . و بود که سخنى پوشیده آشکار شود و از آن پس که دور مینمود به دست آید . و توفیق ما جز با خدا نیست . بر او توکل کردیم و او ما را بسنده و نیکوکار گزار است . و این در رجب سال چهار صد از هجرت است و درود بر سید ما محمد خاتم پیمبران و هدایت کننده به بهترین راه و بر آل پاک و یاران او باد که ستارگان یقین‏اند . ] [نهج البلاغه]

ما دو نفر

عصبانیمه

سایه ( پنج شنبه 88/2/17 :: ساعت 7:0 عصر )

پی نوشت :
* این متن سرشار از عصبانیت مخاطب خاص دارد.
* لطفا کسی به خودش نگیرد
* لطفا فقط یه نفر به خود بگیرد
* افتاد فلانی؟؟!!
* .

کلمات کلیدی : سایه، عصبانی، سوتک

نوشته های دیگران ()

لیست یادداشتهای آرشیو نشده

پوسیده
این روزهای من و تو
دوتا یا یکی
گریه ایَم خب
درباره ی الی
[عناوین آرشیوشده]