• وبلاگ : ما دو نفر
  • يادداشت : آدمهاي مجازي در دنياي واقعي
  • نظرات : 0 خصوصي ، 3 عمومي
    • ساعت دماسنج

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + نهال 
    خب خيلي اوقات رفتن بعضي آدماي مجازي زندگي مون برامون سخته و يه جور خودخواهي از طرف اونا تلقي ميشه...گرچه قانونا ازشون طلب نداريم! اما خب دل كه قانون نميفهمد...
    + سايه 

    سلام

    هرگز نتونستم دوستان مجازيم رو از دوستان دنياي خارج جدا كنم كه ...

    دوستاني اينجا تو دنياي مجازي دارم كه تو دنياي حقيقي ندارم.

    در گوشي
    از اون مطلب كه لينك داده شده زياد خوشم نميشه

    پاسخ

    سلام عزيزم!
    که...؟!
    درگوشي: اتفاقا اون مطلب اصله بعضي جاها تخصيص مي‌خوره. تو اين دنياي بي‌سرو ته بايد زياد حواس‌مون جمع باشه! ولي اين‌که آدم‌هاي مجازي صرفا آي‌دي باشن منم نمي‌تونم بپذيرم!
    + نهال 

    آدمها مجازي زندگي م گاهي خيلي بيش از آدمهاي واقعي درگيرم ميكنند..شايد چون خود ِ واقعي ام را درمي يابند...چيزي كه حتي نزديكترين افراد دنياي واقعي هم هيچ گاه در نمي يابند!

    قاعده وقانون هم گاهي برميداره...گاهي از دست آدم در ميره!.

    پاسخ

    جمله‌ت قشنگ بود... «آدمها مجازي زندگي م گاهي خيلي بيش از آدمهاي واقعي درگيرم ميكنند..شايد چون خود ِ واقعي ام را درمي يابند»
    ولي قاعده و قانون،‌منظورم اين بود که اين حق رو داريم که از طرف مقابل انتظار داشته باشيم بي خبر نرود، در نوشتن کم نگذارد و... نمي‌دونم! خب وقتي يک نفر فقط برا دل خودش مي‌نويسه و از قضا شده يکي از آدم‌هاي مجازي من، شايد حق داشتن چنين انتظارهايي رو نداشته باشيم!